Graag zou je Mij achter het behang plakken: kies maar… ik blijf in je geloven.

Als dirigente van verschillende koren komen de kerkelijke liederen en het zingen met koren in de R.K. vieringen steeds meer prominent in beeld. Ben ik voor 'mijn nieuwe koor' liederen aan het uitzoeken kom ik dus een overweging tegen uit 2011. In de R.K. Gemeenschap Zevenhuizen/ Moerkapelle zorgden wij gezamenlijk voor de vieringen, de muziek en de overweging. Deze overweging van mijn hand wil ik vandaag graag delen.

Voor mensen zijn er altijd mogelijkheden, keuzes te over. Of het nu gaat over een nieuw behangetje of wanneer het gaat om een situatie waarin je  terecht bent gekomen waarbij je zo angstig en boos bent dat je aangeeft “die persoon, of zelfs God, wel achter het behang te willen plakken.” Angst is geen goede raadgever en ’n andere aanpak levert waarschijnlijk minder stress en dus een beter gevoel op. Laten we zo’n proces eens bekijken:

Onze eerste stap is een gedachte en tijdens het denken maken we de keuze om het een en ander aan te pakken of bv. op te bouwen. Je gaat er daarna met anderen over praten: je laat je informeren over de beste stappen die je kunt nemen, wat er zoal gedaan moet worden en hoe het uitgevoerd kan worden.

Mooi om zo’n proces te analyseren en u en ik, wij hebben daar allemaal ervaring mee. We hebben gedachten, we geven betekenis aan die gedachten en zetten gedachten om in woorden. Wanneer we dan verder willen, komen we tot daden waarmee onze gedachten en woorden in actie omgezet worden. Na afloop kunnen we dan terugkijken op ons “ontwikkelingsproject”.

Een soortgelijk proces wordt ook in de lezingen van vandaag beschreven. Over het plan van de wijngaard was nagedacht, alles was goed voorbereid. De verwachting was er, mogelijkheden te over, alle stappen gezet, en toch … toch bracht het slechts wrange vruchten voort. God had er over nagedacht en alle mogelijkheden geschapen voor groei en ontwikkeling. Hij gaf ons zelfs de ruimte en de mogelijkheden om steeds zelf te kiezen.

Wat mij zo treft zijn de vragen die  door “de vriend” gesteld worden: “Wat heb ik te weinig gedaan?”, “Wat kon ik nog doen dat ik niet heb gedaan”.

Om maar eens na te denken over deze vraag:

De grond was bewerkt: dus er was (voor iedere mens) een basis om in te wortelen, vruchtbare grond genoeg om te groeien.

De stenen zijn eruit gehaald: de meest harde en koude dingen waar je je aan kunt stoten en verwonden of die in de weg liggen, zijn al verwijderd.

Hij plantte een edele druivensoort: hij plantte een edel ras, met alle mogelijkheden om zich te ontwikkelen zoals het bedoeld is.

 En dan de tweede vraag:

“Waarom bracht het slechts wilde bessen op terwijl ik verwachtte dat het druiven zou voortbrengen?”

De betekenis die hieraan gegeven zou kunnen worden is dat het potentieel er is, zoals dat bij iedere mens ook aanwezig is. Een potentieel tot herinnering wie je kunt zijn en hoe je in dit leven kunt uitgroeien tot waarvoor je bedoeld bent. Maar dan komt de essentie van het menselijk leven om de hoek kijken: wij hebben steeds een keuze. Ontwikkelen we ons tot een wrange vrucht of maken we de keuze om uit te groeien tot wat we in potentie in ons hebben: te zijn zoals we bedoeld zijn: edele vruchten in de wijngaard.

Wat zo prachtig is, is de manier waarop het zaad, wij mensen, de mogelijkheden krijgen om ons, geheel naar eigen keuze, te ontwikkelen.

De omheining wordt weggehaald. Er was dus eerst een stuk beperking, een omheining waar je niet uit vandaan kon, een afbakening van de ruimte om je heen. Deze wordt weggehaald waardoor er meer ruimte om je te ontwikkelen geschapen wordt. Ruimte voor een eigen keuze.

En dan komt weer dat onvermijdelijke keuzemoment: het kan dus zijn dat je, als mens, kiest voor de angstige oplossing: “worden kaalgevreten”. Wanneer je die betekenis geeft aan de gevolgen van het weghalen van de omheining, dan kan je er op rekenen dat dit is wat je gaat ervaren, zien of “wat je overkomt”.

Ook worden de muren weggehaald. Muren die ervoor zorgen dat je niet veel verder kunt gaan. Muren die je het uitzicht belemmeren op wat erachter zit. Muren: een beperking van je mogelijkheden tot verder zien. In feite wordt er meer ruimte gecreëerd door muren af te breken. Je horizon wordt verbreed, een blokkade voor het zien van de waarheid is weggehaald. Je mag verder kijken dan voorheen en ook hier weer een keuzemoment: Wat kies je om te zien? Welke betekenis geef jij aan wat jij ziet? Kies je ervoor om verder te zien, zien hoe je werkelijk bedoeld bent en kies je dan ook uit liefde ervoor om er daadwerkelijk aan te gaan werken, of kies je vanuit angst en blijf je steken in angstige gedachten en woorden en word je uiteindelijk vertrapt?

Dan zorgt “De Vriend” er ook voor dat er niet gesnoeid en gewied wordt: met andere woorden: alles mag er zijn, alles mag zich ontwikkelen, alles mag zijn eigen keuze maken: druiven, dorens of distels. Met andere woorden: alles is goed in zichzelf.

En het blijft droog…  dat kunnen wij na zo’n natte zomer ook wel waarderen!

In de evangelielezing van Mattheus gaan we nog een stapje verder.

Hij stuurt zijn dienaars en zijn eigen zoon naar de wijnbouwers. Zowel zijn dienaars als zijn zoon worden uit de wijngaard gegooid en zelfs vermoord. Een terugblik in de geschiedenis leert ons dat het menselijk ras steeds de heiligen en martelaren en zelfs de zoon van God “uit de wijngaard gewerkt” heeft. Ook hier werden in het verleden door mensen keuzes gemaakt en steeds is er weer de vraag: wordt er gekozen uit angst of wordt er gekozen uit liefde? Kies ik ervoor om mezelf te ontwikkelen tot wie ik bedoeld ben te zijn of maak ik keuzes uit angst voor wat b.v. anderen ervan vinden?

Precies zoals de farizeeërs en hogepriesters deden: zij kozen uit angst: en dan word je door de steen verpletterd, word je verbrijzeld door de betekenis die jij aan gedachten, woorden en daden hebt gegeven. Keuzes uit angst veroorzaken: jaloezie, woede, wraak en haat.

Fantastisch is dan de laatste zin van Mattheus: “Maar ze waren bang voor het volk, omdat men Hem voor een profeet hield”. Hier wordt meteen nog even duidelijk gemaakt dat wanneer wij als volk van God kiezen vanuit vreugde, waarheid en liefde we de mogelijkheden hebben om alles ten goede te keren: angst, onrecht en oorlog.

Dat je eerst het tegengestelde moet hebben ervaren om te weten wanneer en hoe je voor het goede kunt kiezen lijkt me logisch en wordt heel duidelijk uitgelegd door de volgende zin: “De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd, is juist de hoeksteen geworden”. Een van de mooiste voorbeelden is de apostel Paulus.

U en ik, wij hebben al vaak genoeg ervaren en hopelijk begrepen dat we altijd kunnen kiezen, dat hoort bij ons leven. Of het nu gaat om een nieuw behangetje of wanneer het gaat om je gedachten, woorden en daden naar de Ander toe. Ook al zie je in eerste instantie nog niet meteen wat je van een bepaalde situatie kunt leren, we hebben genoeg ervaring om erover na te denken en keuzes te maken. Ook hebben we allemaal de mogelijkheden om verkeerde keuzes weer recht te zetten. We krijgen steeds weer alle ruimte om te kiezen voor vreugde, waarheid en liefde.

Laten we onze krachten in liefde bundelen en voor onszelf, maar ook voor ons samen, de keuze maken om ons te herinneren wie we zijn en te kiezen voor een leven waar we werken aan de ontwikkeling van hoe wij bedoeld zijn. Kies maar ….. God zal met ons zijn.

Margré van Gestel,  

R.K. viering 2 oktober 2011