Relaties... de normaalste zaak van de wereld!
‘Hallo, hallo hallo, hier is Pino… Hallo, hallo hallo, wie ben jij?’
Vier mama’s, een oma, vijf dreumesen zitten in een cirkel op de grond aan het begin van de vierde les tijdens de Kind-ouder-Muziek cursus. De juf zingt het begroetingsliedje terwijl ze even van te voren de aandacht van de kinderen al gevangen heeft door op de piano een korte improvisatie met daarin flarden van het ‘begroetingsliedje’ te spelen. De aandacht was er meteen en de moeders en de kinderen werden stil. Hun oren gingen open en de eerste glimlachjes verschenen op de gezichten van de kinderen.
Na de improvisatie komt de muziekjuf met de handpop in de kring en zingt ‘hallo, hallo, hallo’ terwijl ze ook een plekje opzoekt in de kring. De meeste kinderen zitten op schoot, twee zitten er op een eigen matje, dicht bij mama. Dan zingt de juf voor een van de kinderen. Dit meisje kijkt even achterom naar mama. Mama glimlacht en knikt alsof ze zeggen wil: ’o.k. toe maar, ga maar een handje geven, je kunt het’. Nog even aarzelend staat de dreumes op en loopt naar de handpop. Die krijgt een dikke knuffel en daarna een hand. Dan draait ze zich om en met een brede glimlach loopt ze snel naar haar moeder die haar (letterlijk) met open armen ontvangt.
Het hele gebeuren ziet er simpel en vanzelfsprekend uit en neemt amper een halve minuut in beslag. Een prachtig moment wat mooi illustreert hoe eenvoudig ‘een goede hechting’ er uit kan zien.
Het meisje zit bij mama op schoot. Mama’s handen geven haar steun bij de heupen en de kleine meid zit bijna helemaal zelfstandig. De aandacht van beiden is bij de zingende juf maar nog meer bij de handpop. Even fluistert mama iets in het oor van haar dochter, ze kijken elkaar heel even aan na dit korte moment van communiceren. Mooi, een mama die er ’gewoon is’ en rustig geniet van haar dochter. Die korte momenten van ‘samen iets bespreken’ en het daaropvolgende oogcontact geeft mama haar dochter het gevoel dat ze er voor haar zal zijn. Zo geeft ze haar dochter toestemming en steun die ze op dit, voor haar best wel spannende moment van toegezongen worden, nodig heeft. Zo geeft ze haar dochter vertrouwen dat ze er zelfstandig op uit mag gaan en haar plekje in de wereld mag vinden en dat zij er het volste vertrouwen in heeft dat ze weer bij haar terug komt wanneer haar dochter haar nodig heeft. Bijvoorbeeld wanneer het te spannend wordt en ze even behoefte heeft aan contact en geruststelling.
Het meisje staat op, loopt naar de juf maar kijkt toch nog even een keer snel achterom. Ze vangt mama’s bemoedigende blik op. Dan loopt ze door, opent haar armen en knuffelt de handpop. Ze kijkt de juf even aan die taal geeft aan het gebeuren: “Dat was spannend om alleen naar Pino te komen. Mama vertelde vast dat je zelf een handje en een knuffel mocht gaan geven. Goed gedaan hoor!” Dan draait de dreumes zich om, en met versnelde pas loopt ze naar haar mama die haar met een brede glimlach opvangt en even knuffelt. Twee seconden later zit de jonge dame weer op schoot, nu met haar rug tegen mama’s buik en mama’s liefdevolle armen om haar heen. Ze volgt heel geconcentreerd het ritueel van begroeten.
Veilige gehechtheid is weten dat er iemand achter je staat en weten dat er iemand achter je staat opent een wereld aan nieuwe mogelijkheden.
Leestip: Een kind dat zich veilig voelt. Hoffman, K. Cooper, G. Powell, B. ISBN 978 90 5712 483 9 Uitgeverij Nieuwezijds
